عرفان سپهری با عرفان مکتب‌های دیگر متفاوت است
نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد سهراب سپهری رگه‌هایی کمرنگ از عرفان ایرانی - اسلامی را با عرفان شرقی آمیخته است؛ به بیان دیگر، او عرفان خود را دارد و عرفانش با عرفان مکتب‌های دیگر متفاوت است.
مهدی عرب جعفری محمدآبادی در مقاله خود به "مقایسه مفهوم عرفانی عشق در اندیشه‌های سپهری و عارفان مسلمان" پرداخته است.
سپهری از شاعران بنام معاصر است. درباره شعر و اندیشه‌های عرفانی او دیدگاه‌های فراوانی مطرح شده است. برخی مبانی شعر او را برگرفته از عرفان ایرانی اسلامی و یا عرفان هندی و شرقی دانسته و البته برخی نیز شعر او را تهی از عرفان می‌دانند.
مطابق این تحقیق، تاکنون پژوهشی به مقایسه کاربرد مفاهیم و اصطلاحات عرفانی در شعر سپهری و گفتار عارفان مسلمان نپرداخته است. گزینش واژگان، مدخلی بر طرز تفکر شاعران است، به همین سبب پژوهنده یکی از راه‌های شناخت عرفان سپهری را گزینش اصطلاحات و مفاهیم عرفانی در سروده‌های او می‌داند.
این مقاله برای روشن شدن چیستی و چگونگی عرفان سپهری، مفهوم عرفانی عشق را از میان مفاهیم و اصطلاحات فراوان نهفته در شعر او برگزیده است و کوشش می‌کند این مفهوم را در مقایسه با کاربرد آن نزد عارفان مسلمان بررسی کند.
با بررسی ویژگی‌های عشق در سروده‌های سپهری و سخنان عارفان مسلمان می‌توان دریافت عرفان سپهری به عرفان شرقی بسیار نزدیک‌تر از عرفان ایرانی اسلامی است، اما تفاوت‌هایی نیز با دیدگاه شرقی دارد.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد سپهری رگه‌هایی کمرنگ از عرفان ایرانی اسلامی را با عرفان شرقی آمیخته است؛ به بیان دیگر، او عرفان خود را دارد و عرفان او با عرفان مکتب‌های دیگر متفاوت است.
متن کامل این مقاله در مجله پژوهش‌های ادب عرفانی (گوهر گویا) دانشگاه اصفهان منتشر شده است.
منبع: ایسنا
