- به بوي نافه اي كاخر صبا زان طره بگشايد
- ز تاب جعد مشكينش چه خون افتاد در دل ها
-
واژه نامه
- دل :
سرچشـــمه جريـــان خون در بــدن است
- صبا :
بادي كه از جانب شمـــال شرقـــي وزد و بادي خنـــك و لطيف است ، ايـــن باد پيـــام آور معشوق است و بوي زلف يار را مـــي آورد
- نافه :
كـيـسه كوچك مشـك است با گلوي گره خــورده
English Translation :
By reason of the perfume of the musk-pod, that, at the end, the breeze displayeth from that fore-lock,--
First Mesra Translation:
From the twist of its musky curl, what blood befell the hearts.
Second Mesra Translation:
شرح بيت
**- به اميد آنكه باد صبا آخر گره اي از آن سر زلف بگشايد; از پيچ و تاب زلف مجعد مُشكبويش چه خوني در دلها افتاد،به بوي : به اميد، به انتظار،جعد: موي مجعد، مصدر به معني اسم مفعول ،صنايع بديعي در اين بيت بسيار است و درهم بافته ، تشبيهات و صور خيال بر اساس اين زمينه فكري است كه مشك خون دل آهـوست ، و نافه كيسه كوچك گره بسته اي كه اين مشك در آن جا دارد، و وقتي سر اين كيسه را بگشايند عطر آن منتشر مي شود; پس زلف معشوق را كه هم گره دار است و هم مثـل مشك سياه و معطر به نافه تشبيه كرده ، مي گويد به اميد آنكه باد صبا گرهي از آن زلف بگشايد، تا عطري از آن براي ما بياورد، چقدر دل ها از انتظار خون شد، و اين معني مستتر است كه باد صبا به اين علت نمي تواند بوئي بياورد كه زلف محبوب در هم پيچيده و زير حجاب پوشيده است ،با توجه به اينكه زلف و گيسو در اصطلاح عرفا نماد ابهام اسرار خلقت است ، اشاره عرفاني بيت اينكه : به اميد آنكه رازي از اسرار خلقت بگشائيم ، بايد چه رنجها و رياضتها بكشيم ،**
