تبیان، دستیار زندگی
غریب طوس به روایت سنایی تا قیصر امین پور
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دین را حرمیست در خراسان

غریب طوس به روایت سنایی تا قیصر امین پور

بخش ادبیات تبیان

دین را حرمیست در خراسان

در سالروز رحلت حضرت امام رضا (ع) نگاهی می کنیم به گلچینی از اشعار در مدح امام رضا (ع) در شعر فارسی. شعرهایی از سنایی غزنوی، خاقانی، جامی و وحشی بافقی از شاعران ادب کلاسیک و همچنین اشعاری از دوران مشروطه و البته معاصر برای مخاطبان گزین شده است که ذیلاً از نظرتان می گذرد.

سنایی غزنوی

دین را حرمیست در خراسان / دشوار تورا به محشر آسان

از معجزه های شرع احمد / از حجت های دین یزدان

همواره رهش مسیر حاجت/پیوسته درش مشیر غفران

***

بی نام رضا همیشه بی نام / بی شأن رضا همیشه بی شأن

خاقانی

چه سبب سوی خراسان شدنم نگذارند /عندلیبم به گلستان شدنم نگذارند

نیست بستان خراسان را چون من مرغی/مرغم آوخ سوی بستان شدنم نگذارند

روضه ی پاک رضا دیدن اگر طغیان است/شاید آر بر ره طغیان شدنم نگذارند

***

به خراسان شومان شاءالله/ن ره آسان شومان شاءالله

نه نه تا حکم زسلطان چه رسد/تا به فرمان شومان شاءالله

گردهدرخصه کنم نیت طوس/شبه رضوان شومان شاءالله

گردآن روضه چون پروانه ی شمع/مست جولان شومان شاءالله

عبدالرحمن جامی

سلام ٌعلی آل طه ویاسین /سلام ٌ علی آل خیر النّبیّین

سلام ٌعلی روضهٍ حلَّ فی ها / امامً یباهی بِهِ المُلک َوَالدّین

زفضل وشرف بینی او را جهان/اگر نبوّدت تیره چشم جهان بین

پی عطر روبند حوران جنّت /غبار دیارش به گیسوی مشکین

اگر خواهی آری به کف دامن او/برو دامن از هر چه جزاوست برچین

چو جامی چشد لذّت تیغ مهرش/چه غم گر مخالف کشد خنجر کین

وحشی بافقی

تا شنید از باد پیغام وصال یار گل / برهوا می افکند از خرّمی دستار گل

گر نمی آید زطوف روضه ی آل رسول/چیست مهر آن که آورده است بر طومار گل

نخل باغ دین علی موسی جعفر که هست/باغ قدر ورفعتش را ثابت وسیار گل

آنکه بر دیوار گلخن گردمد انفاس لطف/عنکبوت وپرده را سازد برآن دیوار گل

نخل اگر با موم سازی در ریاض روضه اش/گردداز نشو ونما سر سبزوآرد بار گل

ای که دادی دانه ی انگور زهر آلوده اش/کشت کن اکنون به گلزاری که باشد بار گل

 فرخی یزدی

تامدح گویم از سلطان دین رضا/آن آفتاب دین ارواحنا فدا

آن پادشاه جود آن معدن سخا/منظور آیه ی والشمس والضحی

حزین لاهیجی

خوش آن دل که به یاد تو رشک چمن شود/زلفت سمن، بهار خطت یاسمن شود

ریزم زبس به یاد عقیق لبت سرشک/دامن زکاوش مژه کان یمن شود

***

خواهم تن شکسته سپارم به ارض طوس /گرددچو خاک خاک در بوالحسن شود

شاها تویی که خسرو خاور غلام توست /نبود روا که تیره مرا انجمن شود

مگذار بیش ازاین زسپهر ستم مدار/جان حزین خسته اسیر محن شود

واعظ قزوینی

یارب به فضل خویش گناهان ما ببخش/از تست جمله بخشش واز ما خطا ببخش

ین نامه ها به گریه ی کاظم بشو زجرم /این جهل ها به دانش وعلم رضا ببخش

ملک الشعرای بهار

بوی خون ای باد از طوس سوی یثرب بر /با نبی برگوی از تربت خونین پسر

عرضه کن بر وی کز حالت فرزند غریب/وآن مصیبت ها آیا بودت هیچ خبر

اشرف مازندرانی

فصل سرما شد که دیگر دستها افتد زکار /همچو ایّام خزان وبرگ ریزان چنار

بس که از حدّ رفته است آسیب دست انداز دی /برف نبود آنچه می بینی به تیغ کوهسار

کوه با تیغ وکفن در عذر خواهی آمده است/بر در شاه خراسان حجّت پروردگار

نقّد حیدر بوالحسن سلطان علی موسی الّرضا/هشتمین نوباوه ی بستان سرای هشت وچار

***

داورا مسکین نوازا، فیض بخش عالما/ای غریبان را هوای بارگاهت سازگار

بعد عمری کز ترّددهای بی جای سفر/خورده بودم روی دست از دستبرد روزگار

چون حنا باز آمدم از هند باروی سیاه /می روم از دست اگر لطفت نباشد دستیار

آرزو دارم که جایم در پناه خود دهی/تا بسایم از تفاخر سر بر اوج اعتبار

می تواند کرد، بی نام ونشانی را چو من /یک نگین واری زمین از آستانت نامدار

مهدی اخوان ثالث

بعد چل سال که ری داشت چو محبوس مرا/می کشد عشق دگرباره سوی توس مرا

کاش زآغاز نمی آمدم از توس به ری /که به انجام نبود این همه افسوس مرا

من که دست پدر خویش نمی بوسیدم/مشهد توس فرا خواند به پابوس مرا

قیصر امین پور

چشمه های خروشان تورا می شناسند/موج های پریشان تورا می شناسند

پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی/ریگ های بیابان تو را می شناسند

نام تو رخصت رویش است و طراوت/ زین سبب برگ و باران تو را می شناسند

از نشابور با موجی از لا گذشتی/ای که امواج طوفان تو را می شناسند

اینک ای خوب فصل غریبی سر آمد/چون تمام غریبان تو را می شناسند

کاش من هم عبور تو را دیده بودم /کوچه های خراسان تو را می شناسند


منبع: هنرانلاین