ادبیات عرصه نخبهپروری نیست
هادی حکیمیان میگوید در ادبیات نباید خیلی دنبال نخبه پروری و مخاطب خاص بود و برعکس مخاطب عام است که باید مورد توجه قرار بگیرد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1397/04/17 ساعت 12:17
هادی حکیمیان نویسنده تقدیر شده در شانزدهمین دوره جایزه ادبی قلم زرین با اشاره به مساله تعدد جوایز ادبی در ایران، عنوان داشت: در سالهای اخیر وضعیت جوایز ادبی به شکلی شده که هر فردی و گروهی که دور هم پیرامون ادبیات جمع شدهاند حس کردهاند که باید یک جایزه ادبی نیز بزنند.. جالب اینکه وزارت ارشاد هم میگوید که هر فرد یا گروه علاقهمند به اهدای یک جایزه ادبی میتواند درخواستی بدهد و جایزهای به نام خودش ثبت کند. وضعیت به شکلی شده است که مخاطب حس میکند انگار جایزه ادبی بستری برای رقابت و حتی جدال برخی با محوریت ادبیات شده است.
وی ادامه داد: وضعیت فعلی جوایز ادبی در ایران مشخص نمیکند که چه کاری قوی و چه کاری ضعیف است و مخاطب نیز از این جوایز پیشنهاد قابل اعتنایی دریافت نمیکند.از سوی دیگر اهالی ادبیات نیز شاهدند که این جوایز محلی برای اردو کشی و دستهبندی عدهای شده است. یعنی هر گروه برگزار کننده تنها به فکر جمع کردن طرفداران خودش پیرامون این جایزه است و کسی دغدغه ادبیات ندارد. همه اینها ضرورت نظارت بر این جوایز را روزافزون میکند.
این نویسنده در ادامه با اشاره به تاثیرگذاری کم جوایز ادبی در رونق کتاب در کشور گفت: من اوائل فکر میکردم که جوایز ادبی در روند فروش کتاب تاثیرگذار است ولی به تدریج متوجه شدم که وضعیت اینگونه نیست. الان حتی پرفروش شدن کتاب برگزیده جایزهای مانند جلال آل احمد نیز، اگر رخ دهد حاصل استثنایی بودن کتاب است و نه جایزهای که اهدا شده است.
حکیمیان این پدیده را محصول بیتوجهی جوایز ادبی به مخاطبان کتاب دانست و گفت: مخاطب جایش در جوایز ادبی خالی است. بسیاری از افرادی که جوایز ادبی را داوری میکند و یا دستاندرکار اهدایش هستند از بخشی از بدنه ادبیات که با مخاطب رابطه خوبی دارد دوری میکنند. به آن میگویند عامه پسند و نمیبینندش. اما مگر میشود این ادبیات پرمخاطب را ندید. مگر میشود منکر مردمی شد که پول میدهند و کتاب میخرند. به نظر من در نویسندگی و به ویژه در مقوله رمان مبهم نویسی و به شکلی خاص برای مخاطبی خاص حرف زدن را نمیشود امتیاز دانست بلکه باید میزان ارتباط مردم با اثر را ملاک دانست.
وی تاکید کرد: ادبیات کالای مخاطب خاص نیست. کتاب و رمان کالایی است که باید خریده شود و خوانده شود و برای این منظور باید مورد پسند مخاطب واقع شود. ما سالها به ذبیحالله منصوری تاختیم و یا به فهیمه رحیمی. اما هنوز اینها هستند که مخاطب دارند و میفروشند.به همین خاطر من فکر میکنم در ادبیات نباید خیلی دنبال نخبه پروری و مخاطب خاص بود و برعکس مخاطب عام است که باید مورد توجه قرار بگیرد.
منبع: مهر